SALVETE! PEÎUPE?

    Ecce primum scriptum quod hac in lucem edo. Cum velim vobis tantummodo salutare, paucis verbis utar, ne nimis garrulus videar. Utut est, hac sede multa tractabo, potissimum ea quæ attinent ad textus Latinos, Lusitanicos et interdum Brasilicos (sive etiam Tupinicos). Sæpenumero erunt etiam hic ex Latino in Lusitanicum conversiones.

    Cum jam hujus sedis inceptum jam pateat, ne verbis meis tantum hæc pagella impleatur, velim præbere vobis parvulam sententiam Tupinice excogitatam, quam selegi ex opere Anchietano — cui titulus est Doutrina Cristã — convertique in Latinum sermonem; in Lusitanicum autem, magister Eduardus de Almeida Navarro jam verterat.

[BRA] Urubu mba'enema 'arybo nhemoîereba îabé, nde 'atybak. (Anch., "Doutrina Cristã", II, 111-112)

[LAT] Tamquam vulturis volutatio super fœtentia, tu faciem retro vertis.

[LUS] Como o revolutear de um urubu sobre coisas fedorentas, tu voltas o rosto para trás.

"URVBV". Imago ex libro, q.i. Historia Naturalis Brasiliæ (1648), auctoribus Gulielmo Pisone et Georgio Marcgravio, excerpta.

    Antiquioribus temporibus, homines Lusitanice loquentes qui huc lares mutarant suos solebant dicere abutre (quod verbum a Latino 'vultur' deducitur) ad avem ejusdem generis significandam, sed diuturna linguæ Brasilicæ auditio gradatim hanc mutavit consuetudinem ususque Lusitanos (ceterosque Europæos hic vitam degentes) docuit novam atque aptiorem vocem, scilicet urubu, qua sæpissime ipsi utimur hucusque.

    

    Præter hoc quod dixi de vocabulo ipso, bonum consilium est minus res praeteritas animo agitare, nonne? De hac re illustris Seneca, celeberrimus philosophus Romanus, qui doctrinam stoicorum coluit, loquitur in epistula prima primi libri Epistularum moralium ad Lucilium: "In hoc enim fallimur, quod mortem prospicimus: magna pars ejus jam præterit; quidquid ætatis retro est mors tenet."

Valete! / Até breve! / Peîkobekatu!